کد مطلب:25835
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:20
حضرت موسيغ در هنگام بازگشت از نزد حضرت شعيب، در بيابان شب هنگام در هواي سرد و هنگام وضع حمل همسرش چه ديد و خدا به او چه وحي كرد؟
از آيات شريفه 9 و 11 طه و 29 قصص استفاده ميشود كه حضرت موسيغ و همسرش به هنگام برگشت از مدين به سوي مصر، در نزديكيهاي وادي طوي، در طور سينا، در شبي سرد و تاريك و در حالي كه راه را گم كرده بودند آتشي را از دور ديد; اين آتشي بود كه خداوند متعال با قدرت بيانتهاي خود آن را ايجاد كرده بود.
واژة آنست در آية 10 سوره طه به معناي ديدن و يا يافتن چيزي است; در اصل از انس گرفته شده كه ضد نفرت است; به همين جهت در معناي انياس گفتهاند: ديدن چيزي است كه با آن انس بگيرند.
واژة قبس در آية 10 سورة طه به معناي شعلهاي است كه به وسيله نوك چوب يا مانند آن از آتشي ديگر گرفته شود.
حضرت موسيغ وقتي به شعلة آتش نگاه كرد، به نظرش رسيد كه كنار آن كسي هست كه از او راه را بپرسد و اگر كسي نباشد حداقل از آن آتش قدري بياورد تا گرم شوند.
مجموع مطالب فوق، دلالت دارد كه اين آتش، معمولي و طبيعي بوده كه با قدرت خداوند خلق و ايجاد شده است.
ايجاد آتش از سوي خداوندِ قادر و توانا از باب كُن فَيَكُون; باش پس او ميباشد است. وقتي ارادة خداوند به ايجاد چيزي تعلق بگيرد، بلافاصله آن چيز خلق ميشود. (بقره، 117)(ر.ك: ترجمه الميزان، علامه طباطبايي; ج 14، ص 208ـ209; ج 16، ص 45ـ46، بنياد علمي و فكري علامه طباطبايي;.)
مطالبي كه خداوند در آن بيابان سرد به او وحي نمود در آيات 12 تا 46 سورة طه ذكر شده است. خلاصة آن چنين است. خبر دادن نبوت حضرت موسيغ، بيان وحدانيت خداوند و، سفارش به اقامة نماز، حتمي بودن قيامت، دستور به موسي براي انداختن عصا و اژدها شدن آن و بيرون آوردن دستش از بغلش و درخشيدن آن، دستور به رفتن به سوي فرعون و رساندن پيغام الهي به او.
جهت اطلاع كامل از اين آيات، ميتوانيد به قرآنهاي ترجمهدار و تفسير نمونه، تأليف آيتالله مكارم شيرازي، ج 13، ص 156ـ215 مراجعه فرماييد.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.